Powszechnie uważa się, że czas gimnazjum i szkoły ponadgimnazjalnej to najtrudniejszy okres dla młodego człowieka jak i jego rodziców. Jak możemy pomóc nastolatkowi i sobie, by ten czas był dla nas łaskawy? Istotne jest zrozumienie tego, co dzieje się w świecie naszego dziecka.
Nowa szkoła, nowe znajomości, zwiększające się wymagania nauczycieli i oczekiwania rodziców zaczynają przytłaczać nastolatka. Nie może przyzwyczaić się do zmian (zmian w ciele również). Dostrzega on, że już nic nie jest takie samo. Chce i próbuje funkcjonować tak jak dawniej, jednak jego dotychczasowe sposoby radzenia sobie są niewystarczające. Doświadcza coraz to większych niepowodzeń w nauce, ma trudności w kontaktach z rówieśnikami, ma trudności z koncentracją uwagi, pogorszony nastrój, a w domu najchętniej nie wychodziłby z pokoju. Napięcie rośnie, pojawiają się wahania nastroju, impulsywne odreagowywanie, najczęściej na najbliższych. Nastolatek kocha swoich rodziców, jednak w obliczu konfliktu emocjonalnego, z którym nie potrafi sobie poradzić rozładowuje napięcie właśnie na najbliższych. Rozpaczliwie próbuje zapanować nad sytuacją, szuka idei i ludzi, którym może zaufać, które pomogą mu określić kim chce być i odnaleźć się w tej sytuacji. Gdy jednak różne sposoby rozczarowują, zaczyna eksperymentować z zachowaniami społecznie nieakceptowanymi (manifestuje to swoim ubiorem, zachowaniem) lub unika sprostaniu trudnej sytuacji i izoluje się od otoczenia angażując się w świat komputera, który przynosi mu ukojenie i poczucie bezpieczeństwa. Może to spowodować uzależnienie od Internetu czy komputera.
Kryzys ten, to moment kluczowy, aby jemu sprostać nastolatek potrzebuje granic. W tym może pomóc specyficzna interwencja z otoczenia dziecka. Jeśli więź z rodzicami nie została ukształtowana w latach wcześniejszych, to teraz będzie to wyjątkowo trudne. Pomocne może być znalezienie innych ważnych dla młodego człowieka osób (dziadkowie, nauczyciele, psycholog) i udzielenie mu wsparcia. Warunkiem jest określenie czego nie wolno i zaprzestanie tego przez nastolatka, z jednoczesnym określeniem tego, co wolno, czyli postawieniem określonego zadanie, wymagającego wykorzystania nowych doświadczeń. Młoda osoba potrzebuje wskazania jej jakie ma możliwości i kompetencje, którego będą pomocne przy realizacji zadania. Pamiętajmy, aby zadanie nie było zbyt trudne, by mogło ono sprostać wymaganiom i co najważniejsze dajmy dziecku wsparcie. Wsparcie emocjonalne dla młodego człowieka jest bardzo ważne.